امروز بی‌سابقه‌ترین فجایع انسانی را در غزه شاهد هستیم
تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۵۲۶۶۲
به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد مصدق، معاون اول قوه قضائیه در جمع دادستان‌ها و رؤسای بخش استان‌های آذربایجان شرقی و اردبیل ضمن تبریک فرا رسیدن هفته بسیج گفت: بسیج شجره طیبه‌ای است که توسط شهدای والا مقام آبیاری شده و به برکت فداکاری‌ها و ایثارگری‌های جوانانمان شکوه اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران عالم‌گیر شده و این نظام را در برابر استکبار جهانی بیش از پیش استوار ساخته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با اشاره آموزه‌های دینی و فقهی در مورد حقوق کودک ادامه داد: بشر از دیرباز و از زمان پیدایش با یکسری سوالاتی در ساحت هستی‌شناسی و جهان‌بینی مواجه است به ویژه در فلسفه غرب و به طور خاص در دوران مدرنیته این سوالات تکرار می‌شود.
معاون اول قوه‌قضاییه در ادامه بیان کرد: در پاسخ به این سوالات دیدگاه‌های متفاوتی ارائه شده است، اما آنچه پایه و اساس شکل‌گیری فرهنگ و تمدن غرب را بعد از دوران رنسانس شکل داده و بر آن تاکید دارند، تفکرات اومانیستی و انسان‌گرایی است.
وی ادامه داد: بر اساس این نگرش بشر، و علایق او میزان همه چیز در این عالم است. طبیعت، تجربه در زندگی، معیار تعیین ارزش‌های اخلاقی و تنها راه رهایی انسان از مصیبت‌ها، گرفتاری‌ها، چالش‌ها، مشکلات و رسیدن به آرمان بشریت یا همان "انسانِ شاد" است.
حجت الاسلام والمسلمین مصدق با اشاره به اینکه اکنون این تفکر به دنبال این است که چگونه انسان، شاد باشد، گفت: امروزه این تفکر، بر این باور است که تمامی برنامه‌ها دست انسان است و نتیجه این تفکر انسان‌گرایانه، اصالت یافتنِ سود، منفعت و لذت برای انسان است. هر چه این لذت برای انسان بیشتر باشد، خود را موفق‌تر می‌پندارند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مصدق با اشاره به اینکه امروز سوال مهمی که در جهان فلسفه و علوم انسانی با آن مواجه هستیم و این سوال توجه بسیاری از نظریه‌پردازان را به خود جلب کرده آن است که آیا آرمان انسان‌گرایی محقق شده؟ امروز حال بشر خوب است؟ اکنون وضعیت بشر، حقوق بشر و حقوق کودک خوب است؟ آیا ارزش‌های اخلاقی بشر با این تفکرات به تعالی انسان انجامیده است؟
وی اضافه کرد: آیا اساسی‌ترین حقوق انسان یعنی حق حیات، حق سلامت، حق حیثیت، حق آزادی در این تمدنِ بسیار بزرگ تضمین شده است؟ در کشورهای مختلف به‌ویژه کشورهای مدعیان حقوق بشر در حال بررسی این موضوع هستیم که آیا حقوق کودکان و زنان که جزو وجدانی‌ترین و بدیهی‌ترین حقوق کودک است، در جهان امروز تأمین شده است؟
حجت‌الاسلام والمسلمین مصدق خاطرنشان کرد: امروز در غزه در عرصه بین‌المللی شاهد بی‌سابقه‌ترین فجایع انسانی توسط مدعیان حقوق بشر، انسان‌گرایی و اومانیست هستیم. آیا این حوادث و این فضاحت‌ها نشان انحطاط و پایان تفکر اومانیستی نیست.
معاون اول قوه‌قضاییه خاطرنشان کرد: در اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸، اعلامیه حقوق کودک، در سال ۱۹۵۹ اعلامیه حمایت از زنان و کودکان در مواقع اضطراری و برخوردهای مسلحانه، در سال ۱۹۷۴ و بعد از آن کنوانسیون حقوق کودک در سال ۱۹۸۹ که به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسیده است. این موضوعات مورد توجه قرار گرفته و مصوباتی هم در پی دارد، اما وضعیت ما در دنیا بهتر شده است!
حجت‌الاسلام والمسلمین مصدق در ادامه بیان کرد: آنچه که امروز با آن مواجه هستیم این است که جامعه جهانی علیرغم تلاش‌های فراوان و ایجاد ساز و کارهای مناسب در این زمینه و تأسیس نهادهای مختلف مانند صندوق کودکان ملل متحد یونیسف به عنوان یکی از ارکان دائم سازمان ملل متحد، نتوانسته از آمار کشتار کودکان و زنانی که با هزاران امید پا به عرصه این عالم گذاشته‌اند و می‌خواهند آزادانه زندگی کنند، خواسته‌هایشان را برآورده کند.
معاون اول قوه قضائیه اظهار کرد: اشکال این موضوع در ساحت قواعد و قوانین نیست. خلاء قانونی ندارد، در حمایت از حقوق کودک، حقوق انسان‌های در معرض خطر مانند زنان، خلاء قانونی نداریم، بلکه مهم‌ترین مسئله که مورد توجه قرار نمی‌گیرد ناظر به بنیان‌های فلسفی تفکر غرب است که انسان‌گرایی، لذت گرایی و منفعت‌گرایی را جایگزین خدامحوری کرده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین مصدق بیان کرد: از نظر فلسفی "انسان خداجو" و "انسان کامجو" دو معقوله جداگانه است. به همین جهت لازم است دانشمندان عالم، علاوه بر تحقیقات کتابخانه ای، تحقیقات میدانی نیز انجام دهند که چرا در تأمین این هدف، موفق نبوده‌اند. با وجود حمایت‌های صورت گرفته از کودکان، چرا در عالم به این اندازه کشتار کودکان وجود دارد؟
وی با تاکید بر لزوم برگزاری نشست‌های بین المللی علمی و تخصصی گفت: برگزاری این نشست ضروری است، اما نه توسط حاکمان و دولت‌ها بلکه توسط فرهیختگان جوامع مختلف و ملت‌ها. این نشست‌ها باید توسط دانشمندان اعم از جامعه شناسان، حقوق‌دانان روانشناسان و همه کسانی که راجع به انسان حرف دارند، برگزار شود.
معاون اول قوه قضائیه در انتقاد از دانشمندان کشورمان نیز بیان کرد: متأسفانه به نظر می‌رسد حوزه‌ها و دانشگاه‌ها نیز نسبت به این موضوع غفلت کرده اند، این در حالی است که هیچ مکتبی به اندازه مکتب اسلام در رابطه‌ی با حقوق انسان به ویژه حمایت حقوق انسان‌های در معرض خطر مانند کودکان و زنان سخن نگفته است.
وی در ادامه تصریح کرد: جامع‌ترین مکتب، که جامع‌ترین سخنان را در خصوص حقوق کودک مطرح کرده است، مکتب اسلام و قرآن شریف است، با این وجود متأسفانه در محافل علمی به مصوبات حمایت از کودک به کنوانسیون‌ها و مصوبات سازمان ملل استناد می‌شود و هیچ وقت حرفی از اسلام و قرآن حرفی به میان نمی‌آید؛ در حالی است.
حجت‌الاسلام والمسلمین مصدق با تاکید بر لزوم تغییر نگرش‌های موجود گفت: این تغییر نگرش وظیفه حقوق‌دانان است، حقوق دانان باید با صدای بلند و رسا به مدعیان حقوق بشر بگویند که آیا مبانی حقوق انسان و کودکان آنها مؤثر بوده؟ تحقیقات میدانی نشان می‌دهد که مؤثر نبوده است.
کد خبر 5948473منبع: مهر
کلیدواژه: اومانیسم غزه طوفان الاقصی قوه قضاییه قوه قضاییه هلال احمر جمهوری اسلامی ایران سازمان هواشناسی تهران سردار احمدرضا رادان بارش باران پلیس راهور شهرداری تهران پلیس فتا بارندگی امداد رسانی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش دستگیری فراجا حجت الاسلام والمسلمین مصدق معاون اول قوه انسان گرایی حقوق انسان حقوق کودک حقوق بشر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۵۲۶۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راهکارهای جایگزین تنبیه بدنی در کودکان
یک روانشناس در مورد تنبیه کودک گفت: شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.
به گزارش ایسنا، سحر پهلوان‌نشان روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان تعریف تنبیه از دیدگاه روانشناسی گفت: در روانشناسی کودکان و نوجوانان، تنبیه را به عنوان یکی از شیوه‌های رایجی که ذیل رفتار درمانی به شمار می‌آید در نظر می‌گیرند، شیوه‌ای که برای آموزش برخی از مفاهیم یا اجتناب از انجام برخی از موارد، توسط خانواده‌ها یا افرادی که در حوزه آموزش، تعلیم و تربیت هستند می‌تواند اعمال شود.
شکل‌های مختلفی از تنبیه وجود دارد
این روانشناس در ادامه با بیان اینکه کلمه تنبیه در نظر عوام، همان تنبیه فیزیکی و بدنی است، گفت: ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد. در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی‌دهیم. بنابراین شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.
از تنبیه بدنی در موارد خاصی استفاده می‌شود
پهلوان نشان تأکید کرد: تنبیه‌ها اگر بخواهند مؤثر باشند نباید جسمی و فیزیکی باشند مگر در مواقعی که یک آسیب جدی متوجه کودک می‌شود یا کودک ناخواسته آسیب جانی که به فرد دیگر یا به اموال و دارایی دیگران وارد می‌کند. مثلاً آتش‌افروزی‌هایی که برخی کودکان انجام می‌دهند یا بازی‌های خطرناکی که می‌تواند حتی منجر به مرگ کودک یا فرد همسال او شود. یا برای بچه‌هایی که سابقه مشکلات رفتاری مانند اوتیسم و کم‌توانی ذهنی دارند، چون قوه ادراک آنان از لحاظ شناختی رشد پیدا نکرده است. در برخی مواقع از تنبیه‌های فیزیکی هم استفاده می‌شود. ولی در مواردی غیر از این، بیشتر توصیه می‌شود که از شیوه تنبیه‌های غیر جسمی مثل تقویت منفی، محروم‌سازی، تقویت‌های مثبت و .. استفاده شود.
ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد.در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی دهیم. محرومیت سازی، تنبیه‌های غیرکلامی مانند سکوت یا پاسخ ندادن پدر یا مادر در موقعیت‌های مدنظر آنها، شیوه های دیگری از تنبیه غیر جسمی هستند.
عوامل تأثیرگذار بر تنبیه کودکان
این روانشناس ادامه داد: برای آموزش مفاهیم خاص مانند نظم نخست باید منظور خود از نظم را برای کودک مشخص کنیم. به کودک نشان دهیم رعایت نظم می‌تواند پیامدهای مثبت به همراه داشته باشد و عدم رعایت آن می‌تواند به تنبیه‌های مانند محرومیت از امتیاز خاص منجر شود.
وی افزود: نکته دوم درباره مؤثر بودن تنبیه‌ها این است که باید متناسب با کاری که کودک انجام داده یا نداده، تنبیه انجام شود. مثلاً اگر کودک درس خود را نخواند ما نمی‌توانیم به او بگوییم که خوب من به تو قول داده بودم که آخر هفته تو را به شهربازی ببرم و الان نمی‌برم. قول‌هایی که به کودک داده می‌شود اساساً باید اجرا شوند. در واقع در حال حاضر عدم اجرای این قول یک بی‌اعتمادی را در کودک ایجاد می‌کند. بنابراین تنبیه یا محرومیت مد نظر باید حول محور همان موضوع و یا در فاصله‌ی نزدیک به آن موقعیت و نه در روزهای آینده باشد.
پهلوان نشان خاطرنشان کرد: شدت تنبیه‌ها باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود مثلاً زمانی باید صحبت از محروم‌سازی شود که کودک کار اشتباهی را انجام داده است. این زمان بندی باید براساس سن کودک باشد یعنی اگر کودک 3 ساله است حدوداً بین 3 تا 6 دقیقه بعد از انجام کار خطا، تنبیه مناسب صورت گیرد.
این روانشناس گفت: توصیه ما این است که والدین بیشتر بر روی رفتارهای مثبت کودک تمرکز کنند که بتواند برای کودک تشویق به همراه داشته باشد. از این رو وقتی کودک خطایی انجام می دهد و در لحظه مورد تنبیه قرار می‌گیرد باید کوچک‌ترین اتفاق مثبت را هم مورد تشویق قرار داد. این تشویق‌ها می‌تواند تصدیق کلامی، تشویق اجتماعی و نظام اقتصاد ژتونی(پاداش دادن به کودک درقبال رفتارهای مطلوب) باشد. تا کودک برای انجام رفتارهای درست، انگیزه بیشتری پیدا کند. با این شیوه اگر کودک برای جبران اشتباه تلاشی انجام دهد. با استفاده از اقتصاد ژتونی می‌تواند یک تعدادی از آن مجازات و یا تنبیه‌هایی که برای او در نظر گرفته‌شده، را کاهش داد.
تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان
این روانشناسی درباره تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان گفت: تأثیرات آن را از منظر گوناگون می‌توان بررسی کرد. این که کودک در چه بازه سنی قرار داشته باشد، یا جنس کودک چی باشد، یا کدام یک از والدین در چه موقعیت مکانی و زمانی این تنبیه را انجام داده باشند، متفاوت است. در قسمت اول یکی از تبعات این گونه از تنبیهات احساس شرم و نقص را در کودک به همراه می‌آورد که ممکن است نسبت به آن فرد تنبیه‌کننده پدر، مادر، مربی یا هر فرد دیگری، احساس ناکامی ایجاد شود که متعاقب آن می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را در ادامه برای کودک ایجاد کند.
پهلوان‌نشان ادامه داد: یکی دیگر از واکنش‌های که کودک در مقابل تنبیه بدنی می‌تواند انجام می‌دهد پرداختن به کارهایی است که والدین به آن حساس هستند. به این روش معمولا کودکان والدین خود را کنترل می‌کنند.
وی معتقد است: در فضای یادگیری مشاهده‌ای هم کودک یاد می‌گیرد که این یک شیوه‌ای است که خانواده می‌تواند به وسیله آن به اهدافش برسد. بنابراین او هم در ارتباط با همسالان هم‌جنس یا غیر هم‌جنس خود و یا افرادی بزرگ‌تر از خود می‌تواند به کار ببرد. شیوه‌ای برای کسب توجه و به هدف رسیدن کودک از این منظر که دیگران را مجبور کند تا یکسری کارهایی را برای او انجام دهند.
این روانشناس تأکید کرد: غیر از موردی که گفته شد ما شاهد یک فاصله‌گیری عاطفی هم در بچه‌ها هستیم. اگر اولین شیوه خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و داد و بیدادهای همراه با آن باشد، باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم دستخوش تغییر شود.
خشم، انزجار، تنفر، پرخاش، طیف وسیعی از هیجان‌های منفی که می‌تواند برای کودک اتفاق بیافتد برای او عادی می‌شود و به ابعاد مختلف زندگی کودک هم سرایت پیدا می‌کند.
وی در ادامه گفت: خیلی وقت‌ها ما با والدین مخصوصاً والدینی با حالت تکانشی‌تر یا سابقه اختلالات روان‌شناختی یا آستانه تحمل پایین صحبت می‌کنیم، می‌گویند که من در آن لحظه متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاده است و بعد از آن هم پشیمان شدم. اما آن آسیبی که تنبیه بدنی حتی برای بار اول در ذهن یک کودک ایجاد کند، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری را داشته باشد.
پهلوان‌نشان خاطرنشان کرد: البته خود اختلال‌های روان‌شناختی یا اختلال خاص والدین در این زمینه باید ارزیابی شود، تا در نظر گرفته شود که رفتار کودک چه طرح‌واره‌ای را در ذهن والدین فعال می‌کند که با اشتباه کودک خشم عجیب غریبی در مادر یا پدر فعال می‌شود که به طبع آن رفتار فیزیکی بر روی کودک انجام می گیرد.
اگر اولین شیوه‌ی خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و دادو بیدادهای همراه با آن باشد باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم دستخوش تغییر شود.
علت مقابله به مثل کودکان در تنبیه بدنی
این روانشناس کودک در پاسخ به سؤالی درباره‌ی اینکه چرا بچه‌ها وقتی مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند دقیقاً مقابله به مثل می‌کنند و همان رفتار را در مقابل والدین انجام می‌دهند، گفت: در سنین تقریباً 3تا 6 سالگی که کودکان در مرحله دوم روان‌شناختی خود هستند نیروی اراده در حال شکل گرفتن است. این نیروی اراده و آن مقاومت گرایی‌ها و منفی‌گرایی‌هایی که کودکان دارند. باعث نه گفتن آنان می‌شود و در سطح جسمی هم کودک متوجه توانایی بدنی و ماهیچه‌ای خود شده است و می‌خواهند در مقام عمل این توانایی را نشان دهد تا ببیند آیا دقیقاً می‌توانند همان کار را انجام دهد.
پهلوان‌نشان تأکید کرد: به هر حال منبع الهام کودک والدین هستند تصور آنها این است که اگر والد کاری را انجام می‌دهد این کار، درست است. بنابراین او هم امتحان می‌کند تا ببیند آن نتیجه‌ای که والد می‌خواهد از کودک بگیرد کودک هم می‌تواند آن نتیجه را از والد بگیرد؟ به همین خاطر است که می‌گوییم از آنجایی که بچه‌ها مشاهده کنندگان قوی هستند و تقریبا در 5 تا 6 سال اول زندگی‌شان هم این شخصیت روانی در حال شکل گیری است، اکیدا توصیه می‌شود تا جایی که امکان دارد، گفتگوی همدلانه بدون برانگیختگی احساس شرم و نقص در کودک اتفاق بیافتد تا هیجان کودک به شکل درستی بررسی شود. البته تنبیه اصولی مانند محرومیت، تقویت منفی، جداسازی یا شیوه‌های غیرکلامی با توجه به شرایط سنی و روشی صحیح می‌تواند یکی از روش‌های کارآمد در تربیت کودک باشد.
این روانشناس در ادامه گفت: مسئله بعدی که به شدت توصیه می‌کنیم این است که خانواده‌ها انتظارات‌شان را از کودکان در سطح متعارف، منطقی و مطلوب متناسب با سن، جنس و ویژگی‌های تحولی کودکان قرار دهند، در کنار آن پیامدهایی که انجام یا عدم انجام آن رفتار، با شکل‌های مختلف به کودک گفته شود.
اصرار کودکان بر درستی اشتباهی که انجام می‌دهند
پهلوان‌نشان در پاسخ به سوال دیگری درباره مقاومت کودکان و اصرار آنها بر اشتباه نبودن کارشان اظهار کرد: دلایل زیادی باعث می‌شود که کودک اصرار بر درست بودن کار خود داشته باشد. اگر کودک در بازه سنی 3 تا 6 سال باشد این مقاومت و منفی‌گرایی اساسا جزو شاخصه‌های تحولی او است. والدین باید از شیوه‌های دیگر و به شکل غیر مستقیم مانند استفاده از کارتون‌ها، قصه‌ها، نمایش ها و بازی با عروسک‌ها، سعی کنند آن مفهوم را آموزش دهند.
وی ادامه داد: از دلایل دیگری که باعث می‌شود بچه‌ها اشتباهات خود را نپذیرند این است که کودک در فضای ذهنی خود این داده را دارد که من اگر الان به اشتباه خود اقرار کنم کتک می‌خورم چون قبل‌تر از این هم همین موضوع اتفاق افتاده است.
این روانشناس کودک گفت: اساسا والدین در تنبیه‌های خود به دنبال راه‌حل مسئله نیستند بلکه به دنبال آن هستند که آن احساس شرم و نقص در کودک بالا بیاد و به او بقبولانیم که تو مقصر هستی. در صورتی که صورت مسئله اصلی ما باید آن اتفاق باشد. زمانی که کودک دارد به چهره والدین نگاه می‌کند و می‌بیند که این والدین بسیار برافروخته هستند و شاید ابزار خاصی هم در دست داشته باشند. مسلما از پذیرفتن اشتباه خود اجتناب می‌کند. از سوی دیگر در دوره‌ای که کودک استقلال‌ورزی را تجربه می‌کند، آن احساس شرم برای او آزار دهنده است. بنابراین شاید بهتر باشد در موقعیتی که هم والد عصبانی است و هم کودک پذیرا نیست. شروع به تنبیه کردن یا شکافتن مسئله نکنیم و اجازه دهیم کمی زمان بگذرد تا بار هیجانی فروکش کند.
وی در پایان با تاکید بر اینکه باید والدین تمرکز خود را روی خود اتفاق بگذارند. تصریح کرد: بچه‌ها متمرکز بر حال هستند و آینده‌نگری ندارند. ممکن است کاری را هم به اشتباه انجام بدهند. ولی واقعاً نیت عامدانه‌ای نبوده است. به این دلیل بعضی وقت‌ها کودکان می‌گویند که من نمی‌دانستم که این اتفاق می‌افتد و فقط می‌خواستم تجربه کنم. از این رو ما باید بر روی گفت‌وگوی همدلانه‌ای با کودک تمرکز کنیم و ببینیم که کودک در آن لحظه چگونه فکر می‌کرده و چه احساسی را داشته و چه هیجانی را تجربه کرده است.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است